TÜP BEBEK YÖNTEMLERİ
1978 yılının Temmuz ayında ilk tüp bebek yöntemiyle sağlıklı bebek dünyaya gelmiştir. Özellikle 1990'lardan sonra geliştirilen yeni tedavi yöntemleri pek çok çocuksuz çifte umut ışığı olmuştur. Tüp bebek tedavileri için vücut dışında döllenme anlamına gelen in vitro fertilizasyon (IVF) adı kullanılmaktadır. Genel olarak tüp bebek yöntemi; kadından toplanan yumurtaların vücut dışında (laboratuar ortamında) eşinin spermleriyle döllendirilmesi ve oluşan embriyoların 2- 5 gün sonra tekrar kadın rahmine yerleştirilmesi olarak anlatılabilir. Tüp bebek yöntemleri üremeye yardımcı yöntemler (ART) olarak bilinir.
Bunlar;
- In vitro fertilizasyon (İVF)
- Mikro enjeksiyon (İntrastoplazmik sperm enjeksiyonu-İCSİ)
- Embriyo ve blastokist (embriyonun ileri aşaması) transferleri
- Embriyo dondurma ve dondurulmuş embriyo transferi
- Zigot veya gamet transferi (tüplere uygulanması) ZİFT, GİFT
Tüp bebek uygulanacak kadınlara çok sayıda yumurtanın gelişmesi ve büyümesi için ilaçlar kullandırılmaktadır. Yumurtalar (oosit), yumurtalıklardaki foliküllerin içinde gelişmektedir. Foliküller belli bir büyüklüğe ulaştıklarında yumurtalar vücut dışına alınmaktadır.
Laboratuar ortamında yumurtalar ve spermler biraraya getirilir ve oluşan embriyolar inkübatör denilen özel cihazların içine yerleştirilir. İnkübatör iç ortamını embriyoların normal bölünme ve büyümesi için gerekli olan ısı, nem ve gaz konsantrasyonlarını belli bir seviyede tutan çok hassas bir cihazdır. Bu embriyolar özel sıvılar olan embriyoların beslenmesi ve büyümesi için gerekli maddeleri içeren kültür mediumların içinde tutulurlar.
Embriyolar, belli bir süre (2-5 gün) laboratuvar ortamında tutulduktan sonra inkübatörden çıkartılarak anne adayının rahmine transfer edilmektedir. Bu aşamadan sonra embriyolar doğuma kadar geçecek süreyi anne rahminde geçirmektedir. Dolayısıyla normalde anne rahmine yerleşmeden önce tüplerde yaklaşık 3-5 gün geçiren embriyo, IVF uygulamasında bu süreyi laboratuarda geçirmektedir.